Wiem, że to dopiero sierpień, ale ten miesiąc to dla mnie jest jak zwiastun jesieni. Nie można upić się w nocy na dworze i nie zamarznąć , niestety. Gorące lato jeszcze daje się we znaki, przypomina o sobie śmierdzącym ciałem, zaduszonymi autobusami i marketami i okropnym bólem głowy od słońca. Nie cierpię. Za to jesień kocham. To moja najukochańsza pora roku. I to nawet nie chodzi o tą wczesną, złotą jesień, kiedy to jeszcze cienkie sweterki wystarczą. Nie… ja kocham jesień pełną szarości, chmur, deszczu i burz! Bez żadnych pretensji ze strony ekstrawertyków, że trzeba wyjść z domu. Fuck yeah. Więc tak sobie marzę i w oczekiwaniu na jesień, przygotowuję sobie swoją szafę marzeń….

 

1. Parka. Muszę mieć, jak nie znajdę takiej idealnej zgniło-zielonej , za dupę, ze sznurkiem i z kapturem, będę płakać. Mieszkając w Antwerpii, pora się przyzwyczaić , że tu często pada deszcz. Jupi!

 źródło

2. Mokasyny. Najlepiej skórzane, brązowe, zamszowymi też nie pogardzę. Marzę o nim, śnię, że jestem zamknięta w sklepie z mokasynami i , że wszystkie mogę wziąć za darmo. Boże, że też karzesz mi się obudzić…

takie tam Tod’sy za 445€

3. Spódnica ołówkowa. Czarna lub szara. W połączeniu z luźna bluzką, skórzaną kurtką, bądź obszernym swetrem , stworzyłaby idealny zestaw. I do tego, na cieplejsze dni, sandały na obcasie…

źródło

3. O, właśnie takie. Wiem, że to może propozycja bardziej na lato, ale ja nie dbam o swoje stopy i pozwalam, aby zamarzały na piękny śliwkowy kolor.

takie cudeńka, możecie sobie kupić w New Look’u,

4. Ogromny sweter.  W H&M mają ciekawy, w nowej kolekcji. Sweter, jako sukienka, bo do połowy łydki. Niestety, nie mogę go znaleźc, więc wstawiam zdjęcie jakiegoś tam oversize’a.

źródło

5. Skórzane półbuty. Ło mamuniu, toć to najlepsze co może być na jesień, pasuje do wszystkiego. Do swetra do kostek, do obcisłych spodni, do koszuli, do koszuli, do kurtki, do sukienki, do spódnicy. Moje życie byłoby kompletne.. ja mam takie mamine, ale się boję , że do jesieni nic z nich nie zostanie.

6.skórzana listonoszka = ogromny wydatek. Rzędu ok 100€, ale ! Jaka inwestycja. Na lata. Jako kobieta, która musi mieć przy sobie wszystko, czyt. gumy( do żucia, już ja wiem co sobie myślisz…), szczotkę, dezodorantx3, perfum, sweter, kosmetyki, coś do picia, coś do jedzenia, coś aby odświeżyć oddech po jedzeniu, coś do czytania , coś do nauki języka, jednego, drugiego, trzeciego… potrzebuję naprawdę dużej torby. Listonoszka to spełnienie marzeń. Plus, idealna na uczelnię,  czy do szkoły.

7. Kalosze. Tak jak powiedziałam, w Antwerpii pogoda kapryśna jak w Londynie. Ciągle mokro. Kalosze są wrecz niezbędne, i nie mówie o hunterach, bo nie chcę żeby mi aż tak portfel zelżał. Jednak, gdyby ktoś chciał być dobry, to takie Hunterki zwykłe mi się marzą…  Wiesz, jest znaczek, jest szpan, tak jak kiedyś converse.

źródło

8. koszule. Kocham, kocham, kocham. Wszystko co jest luźne, wszystkie oversaize’owe rzeczy, a przede wszystkim koszule.

źródło

9. Marynarka. No, bo przecież na randkę nie ubiorę parki. Na spotkanie biznesowe, którego nigdy nie miałam i mieć raczej nie będę tez. Więc się przydaje, no nie ?

10. Spodnie boyfriend’y. Byłabym takim hardcorem, że założyłabym je do swetra po dziadku, rozmiar XXXL. Musze przyznać, że w niczym się tak nie czuję, jak w rzeczach dla grubasów.

źródło

I w sumie, z tych 10 rzeczy mogłabym robić sobie stroje na co dzień. Opłaca się?

Od miesiąca mieszkam w Belgi, w Antwerpii. Nie chce wam opisywać teraz, jak fajne jest to miasto, tylko chcę opowiedzieć o czymś, czego nie da się nie zauważyć.

Starzy ludzie prowadzą ciekawe i bogate życie towarzyskie i kulturowe oraz niesamowicie dbają o siebie.

 

Uwierzcie mi, to jest prawdziwy szok, kiedy przed prawie 20 lat oglądasz smutne, zgorzkniałe twarze babć i dziadków. kiedy na co dzień widzisz gderające berety, które uważają się za wybranków Jezusa, nie uważając , że napieprzanie na innych, w tym, niekoniecznie mówienie prawdy, to coś złego.

Tutaj.. jest inaczej. Po prostu. Wracając z imprezy ostatnim tramwajem ( niestety nocne autobusy są rzadkością ) widać dziadków, którzy też, wracają z imprez. Serio. Dla nich emerytura, jest jak szansa na spełnianie marzeń, na które nie mieli czasu, kiedy byli młodsi. I to jest piękne. Siedzą sobie w kawiarniach, biegają, w wieku 90 lat nadal jeżdżą samochodem ( potwierdzone info, znam babeczkę ) czytają magazyny o modzie, chodzą do opery, na koncerty ( ta sama babeczka ), ciągle czytają, jeżdżą na wycieczki, spotykają się ze znajomymi. Po prostu żyją, korzystają z życia. Bo emerytura to nie wyrok śmierci. Naprawdę, jeśli chcesz po prostu „przeczekać” na niej do czasu, aż złożą cię do grobu, nie polecam bycia starym, marudzącym zgredem, który przez cały dzień, w lewej ręce trzyma piwo, a w prawej pilot. To ci nie pomoże. Zmarnujesz tylko ostanie lata swojego życia.

 

Emerytura jest spoko. masz wreszcie czas dla siebie, jeśli dbałeś o zdrowie, możesz cieszyć się tym w pełni. Dostajesz kasę za nic, bardzo dużo już wiesz, możesz nauczyć się jakiegoś języka, bądź pójść na kurs, na który zawsze chciałeś iść. Fotografia ? Rysunek ? Kreatywne pisanie ? A może studia ?

 

Starsi ludzie, którzy się uczą, ćwiczą swój mózg, przez mogą przeżyć do kilku lat dłużej. Rozumiem to, że komfort emerytów w Belgii  jest całkiem inny niż w Polsce. Podatki tutaj są dość wysokie, ale możesz dobrze zarabiać, i masz baardzo fajną emeryturę. Chociaż, nie zaszkodzi odkładać w skarpetę… Co innego w Polsce. Przez całe życie, dostajesz gówno , a resztki tego gówna zostają ci na koniec. Rozumiem, że można stać się zgorzkniałym. Trochę rozumiem. Bo tylko ty, jesteś odpowiedzialny za to jak na to zareagujesz.

 

Ile kosztuje bieganie ?Ile wypożyczenie książek w bibliotece ?Ile bilet tramwajowy?Ile bilet do muzeum?

Z drugiej strony…

Ile kosztuje litr wódki ?Ile kosztuje opłacenie telewizji za miesiąc ?Ile kosztuje paczka papierosów

Chyba każdy ma wybór. Emerytura naprawdę może być zajebista.

Dziś pragnę wam przedstawić, jak stać się wkurwiającym, bo irytującym to za mało, gotującym krew w żyłach, ignorantem. Może komuś się przyda, a przynajmniej mam nadzieję (że nie). Powiem szczerze, że na całe szczęście nie zostało takich dużo. Jednak jak ktoś pragnie stać się niezrozumiałym, niemalże wyklętym przez społeczeństwo osobnikiem typu:ignorant , a nie wie jak – śmiało, to wszystko dla was.

 

KRÓTKI PORADNIK – JAK ZOSTAĆ IGNORANTEM W 10 KROKACH.

1. Trzymaj się swoich poglądów i nie dopuść do tego, aby ktokolwiek w twoim towarzystwie przedstawiał swoje. Otwarty umysł jest przereklamowany, to już nie w modzie.

2. Każdemu tłumacz, jak ma żyć. Nieważne, że to co wiesz, nie przydaje się nawet psu.

3.  Zapamiętaj jedną rzecz. Jeśli ktoś jest bogaty, dobrze wygląda i odnosi sukcesy – na pewno pedał albo dziwka, którym rodzice wszystko sponsorują.

4. Jeśli czegoś nie rozumiesz – skrytykuj.

5. Jak już będziesz krytykował, pamiętaj aby często używać słów takich jak : debil, matoł, idiota, pojebany, kurwa, walnięta, ja pierdole. Wyjdziesz na mega ignoranta.

6. Nie słuchaj nikogo, milcz  kiedy ktoś mówi tylko po to, aby zachować jakieś resztki grzeczności, oraz aby mieć posłuch , gdy przyjdzie twoja kolej na wygłoszenie monologu.

7. Jeśli nic ci się nie udaje – nie rób nic , i krytykuj tych, którym się coś udało.

8. Komentuj coś, na czym się kompletnie nie znasz. W oczach innych będziesz uznawany dodatkowo za debila.

9. Miej wszystkich w dupie. Nieważne, że jest cisza nocna, drzyj się, skacz po domu i pierdol wszystkich wkoło. Nigdy nie patrz na to, co inni myślą i czują.

10. I na koniec najważniejsze – pamiętaj, liczysz się tylko TY.

Trzymam kciuki!!! Powodzenia!!!

Chodzenie na imprezy i wychodzenie z nich w miarę dobrym stanie – to wyczyn. Niektóre osoby nie uczą się na swoich błędach i wydaje mi się, że powinny dostać wskazówki jak nie wstać rano z ogromnym poczuciem wstydu.

KIEDY PRZYGOTOWUJESZ IMPREZĘ

Jesteś gospodarzem, musisz to ogarniać. Ktoś już nie może podnieść szklanki – ratuj sytuację, nie pozwól, aby twoje ściany były w wymiocinach. Jest godzina 01.00. a mimo nawoływań sąsiadów nikt nie chce ściszyć muzyki ? Przemów im do rozsądku, a jeśli się nie da, po prostu wyproś. To ty będziesz musiał ich codziennie mijać, albo jeśli wynajmujesz mieszkanie, będziesz miał problemy z właścicielami. Jednak najważniejsze jest to, żebyś to ty ogarniał. Na imprezę przychodzą różni ludzie, co się stanie , jak ty odpadniesz ? You never know… Może ktoś znajdzie twoje rzeczy i weźmie na wieczne nie-oddanie. Nie wiesz, nie ma cię .

Jeśli zapraszasz dużo osób, bądź pewien , że z każdym porozmawiasz chociaż chwilę. Nie wiem jak ty, ale ja, gdybym została zaproszona przez osobę, która nawet nie wie czy przyszłam czy nie… hm, powiedzmy , że opinię miałabym o niej wyrobioną. Chyba, że chcesz , żeby ta osoba wiedziała co o niej sądzisz, no to zastosuj ten trik.

Nie rób kotletów , bo to nie są chrzciny, ani komunia.Z drugiej  strony nie stawiaj czipsów i ciasteczek do wódki. Doskonale sprawdzają się sałatki , koreczki, parówki w cieście, czy zapiekanki. I starczy, przy takim jedzeniu nikt nie rusza paluszków i krakersów. Ważne, aby czas przygotowania jedzenia nie przekraczał dwóch godzin. Albo godziny. Bo i po co ?

Każdy sam przynosi sobie alkohol. Koniec i kropka. Dajesz im darmowe żarcie, dajesz im miejsce, starczy.

Zrób playlistę. To jest dobry pomysł, niech trwa ok 4-5godzin. Po tym czasie i tak wszyscy włączają „jesteś szalona”. Ja podrzucam swoją :

 

Nie swataj zaproszonych ludzi. To nigdy nie jest dobry pomysł, nikt nie być swatany.

Jeśli widzisz, że jacyś ludzie zaczynają się za dobrze dogadywać, miej pewność, że nie znajdziesz ich za chwilę w którymś z pokoi. Nago. Albo w twoim łóżku. To nie hotel, a wątpię, że chciałbyś znaleźć taką niespodziankę na przykład rano.

Nie wtrącaj się w kłótnie jeśli nie wiesz o co chodzi. Chyba , że zaczyna się robić groźnie i narażone na szwank są twoje szklanki. Wtedy interweniuj.

KIEDY IDZIESZ NA IMPREZĘ.

Tak jak napisałam wcześniej. Kup alkohol. Nikt nie jest świętym Mikołajem i nie rozdaje alkoholu każdemu na lewo i prawo.

Pamiętaj, aby nie wychodzić z domu głodnym. Nie wiesz, może akurat na stole niczego nie będzie. Nie polecam pić alkoholu na pusty żołądek, ale chyba większość osób jest tego świadoma.

Zawsze zabieraj ze sobą ( dot. kobiet ) – dezodorant, szczotkę, puder, pomadkę, gumy do żucia, antykoncepcję, sweter. Kolejność przypadkowa.

Jeśli nie trafiłeś na zbyt fajne towarzystwo, udaj , że się źle czujesz i idź do domu. Nie upijaj się , aby śmiać się z byle czego, bo następnego dnia nie dość, że będziesz mieć kaca, to jeszcze nie będziesz mieć żadnych ciekawych wspomnień z tamtego wieczora. Chyba, że się z kimś prześpisz.

A pro pos tego. Jeśli już ci się zdarzy, trudno. Jeśli to jest osoba, z którą chciałeś zrobić – spoko. Możesz zaryzykować , że się obudzi i miło spędzicie dzień. Dużo ryzykujesz. Jeśli to facet, nie dawaj mu jedzenia i dopilnuj, że żadne ciuchy nie zostaną u ciebie. Nigdy nie wiesz… Jeśli to osoba na widok której poczułeś zażenowanie, obrzydzenie, albo zadajesz sobie pytanie : „Kto to do ch..?!” jest na to sposób… Najlepiej wyjść zanim się obudzi. Nie wiadomo, może nawet nie będzie cię pamiętać ? Jest szansa !

 

Wszystkie zebrane informacje, są wynikiem moich obserwacji lub własnych przeżyć.

Pomyślałam, że przydałoby się wam coś jeszcze. Odwieczny problem : jak uniknąć kaca ?!

Pytanie : Czy chcesz się upić ? Jeśli tak, nie czytaj dalej, nie warto, po prostu i tak się upijesz , a zmarnujesz czas.

Jeśli chcesz pić, a nie się zalać , mam dla ciebie wypróbowane „porady”.

Po pierwsze – wypij coś 2 godziny przed. Niezawodny sposób, który działa na mnie. Jedno piwo, jeden drink i możesz pić całą noc.

Po drugie – pij drinki tylko z lodem i cytryną.

Po trzecie – spróbuj po każdym drinku napić się szklanki  wody.

Po czwarte – jedz, ale nie za dużo.

Po piąte i najważniejsze – Kiedy czujesz, że zbliża się ten nieciekawy moment, że kręci ci się w głowie i cię mdli – przestań po prostu pić. Nikt cię nie zmusza, większość osób pewnie już nie wie co się dzieje. Nikomu nie staraj się czegoś udowodnić, jutro to ty będziesz mieć dzień wyrwany z kalendarza.

Jeśli już obudzisz się w tym cudownym stanie – zjedz jajecznicę – chyba, że nie możesz, to najpierw rozlicz się z dniem poprzednim, kup izotonik i idź na spacer. Uratuj cenne godziny tego dnia.

Wpis powstawał w dzień po imprezie. Zero kaca .

Jest tak wielu ludzi, którzy uważają, że mogliby być w tym momencie w innym miejscu. Wielu z nich minęło się z powołaniem kompletnie, poszli studiować fizykę, a marzą o malowaniu obrazów . Nie mówię o jednostkach, mogłabym powiedzieć, że mówię nawet o zjawisku. Tak więc w tym całym bałaganie, należy zadać sobie pytanie – dlaczego tak się stało ?

Dajmy na to, mamy Grażynkę. Miłą dziewczynę, która pracuje jako sekretarka, studiuje ekonomię, jej plany na przyszłość to praca może księgowej, może jakieś „urzędniczki”. Nie wie dokładnie. Byleby dało się żyć, utrzymać dzieci, opłacić kredyt na mieszkanie i raz na rok pojechać na wakacje,  no bo tak się robi, niby to relaksuje… Grażynka chciałaby pisać. Jest bardzo wrażliwa, potrafi rozgryźć drugiego człowieka interesuje ją psychologia, czyta dużo książek. No, ale cóż, traktuje to tylko jako zainteresowanie. Czasami coś skrobnie. Niestety, to jest bardzo rzadko, a później i tak chowa to do szuflady. Twierdzi , że przecież nie poświęci kariery (?) , życia, przyszłości dla czegoś, do czego najprawdopodobniej nie ma talentu. I co najważniejsze – przecież pisanie jest nieopłacalne. Nie może zawieść rodziców, którzy pragnęli, aby jej córka była wykształcona. Poza tym, Grażynka twierdzi, że rzadko ma wenę do pisania.

W moim brzuchu zawrzało. Nienawidzę tego słowa. WENA.

Pisarze, malarze, aktorzy, muzycy – to nie są osoby, które tworzyły TYLKO I WYŁĄCZNIE wtedy kiedy miały wenę.

Obalcie sobie ten mit w głowie. Chcąc osiągnąć coś w sztuce szeroko pojętej, musisz ciągle się kształcić. Co zrobić, żeby w ogóle podjąć decyzję o tym, że chcemy robić coś całkiem innego ?

Wróćmy do Grażynki. Grażynka ma w przekonaniu jej rodziców iść na studia, ułożyć sobie życie, mieć dzieci męża, kredyt… Zrobić to co robi każda przeciętna, niezbyt ciekawa osoba. Przepraszam za te stwierdzenie. Dlaczego rodzice Grażynki, chcą aby tak się stało ? Jest kilka opcji.

Po pierwsze są to niespełnione ambicje. Mama Grażynki ciągle pracuje w sklepie, w którym pachnie PRL-em, a jej tatuś, elektryk, mimo iż świetnie sobie poradził po technikum, bez wyższego wykształcenia , jest święcie przekonany , że studia są furtką do lepszego życia. Nie wiem , kto rozpuścił ta plotę.

Po drugie – zakorzenione przekonania. Zapożyczone najprawdopodobniej  od rodziców, albo charakterystyczne dla danego pokolenia.

 

Grażynko, uświadom sobie , że nie zostałaś stworzona przez rodziców po to, aby mówili ci co masz robić, a co gorsza, wpędzali w poczucie winy, że nie robisz tego, czego oni oczekiwali. Chrzanić to. Nie tak rodzice powinni się zachowywać. Może warto im to delikatnie wyperswadować ? Rodzice powinni dać ci wolną rękę w wyborze ścieżki życiowej ( o ile nie chcesz zostać kieszonkowcem, albo nożownikiem ) i pozwolić, abyś ty o tym decydowała. Nie mogą cię trzymać jak psa na uwięzi. Nawet jeśli chodzi o psa, nie miałabym sumienia, aby go trzymać krótko, i pociągać za smycz… co chwila.

Grażynka musi porzucić wszelkie myśli, że jest do kitu itd., i przede wszystkim mieć głęboko gdzieś opinie innych na ten temat. Oto kilka rad ode mnie , co powinna robić, aby (nie)zostać pisarką.

1. Żyj w bałaganie. Bałagan to wyznacznik bycia artystą.

2. Zawsze słuchaj się opinii innych.

3. Nie notuj pomysłów, przecież je zapamiętasz.

4. Trzymaj się kurczowo jednych pomysłów.

5. Nie ucz się jak pisać. Przecież to naturalny dar, powinnaś to umieć ! Jeśli nie umiesz, rzuć to.

6. Nie wychodź z domu, nie marnuj czasu na przygody i poznawanie nowych ludzi. Jeszcze kogoś poznasz, kto nie daj boże zabierze ci czas na pisanie.

7. Pij dużo alkoholu, który pobudza kreatywność

8. Nie jesteś zdolny do odczuwania szczęścia, inaczej nie mógłbyś tworzyć. Wzoruj się na Werterze.

9. Staraj się na siłę być dziwny i ekscentryczny.

10.  Kopiuj swoich idoli, tylko wtedy osiągniesz perfekcję.

Dodam jeszcze moją wisienkę na torcie:

11. Pamiętaj, że to nie jest poświęcenie. To przychodzi łatwo. Wystarczy pisać pół godziny dziennie, śpiewać na karaoke i tańczyć w klubie, żeby ktoś cię zauważył. I pod żadnym warunkiem nie rezygnuj z pełnego etatu , ani z aktualnej pracy. Przecież musisz mieć pieniądze na swoje zachcianki!

Jednak wszystko zaczyna się od decyzji. Czy chcę poświecić dla tego całe życie ?

Pozdrawiam cię Grażka i życzę ci wszystkiego dobrego.